خسروپناه: حل مسائل کشور گرفتار مقاله نویسی شده است
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۳۶۱۷
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: ما امروز در حل مسائل کشور از جمله معنویت، گرفتار مقالهنویسی شدهایم؛ در حالی که مهم حل مسأله است و حکمرانی یعنی حل مسائل.
به گزارش ایسنا، عبدالحسین خسروپناه در اختتامیه دومین همایش ملی «معنویتهای نوظهور و معنویتهای اسلامی» گفت: حتماً پیش آمده که از خودتان بپرسید چرا برخی مشکلات کشور حل نمیشود؟ چرا هر سیستم فکری، هر رویکرد سیاسی و هر گروه سیاستگذاری که در رأس امور قرار میگیرد اما برخی مشکلات و آسیبها باز پیش روی ماست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عبدالحسین خسروپناه، استاد حکمت و فلسفه و دبیر شورایعالی انقلاب فرهنگی، دلیل آن را «فقر معنویت» معرفی میکند و غفلت ما از الگوی حکمرانی معنویت اسلامی را بسترساز این آسیبها شمرد.
وی گفت: الگوی حکمرانی معنویت اسلامی در جامعه نداریم. به همین دلیل بطور دقیق نمیدانیم با چه فرایندی سیاستگذاری، تنظیمگری و تصدیگری تربیت معنوی را در نسل جدید ایجاد کنیم. فقر معنویت در لایههایی از جامعه ما باعث شده برخی از مسائل کشور حل نشوند. ما امروز در حل مسائل کشور از جمله معنویت، گرفتار مقالهنویسی شدهایم؛ در حالی که مهم حل مسأله است.
خسروپناه معتقد است این دو، ربط وثیقی به هم دارند البته با این توضیح که: «این بدان معنا نیست که هر انسان مدرنی، مشکل بحران هویت هم دارد. ولی ارکان مدرنیته مانند اومانیسم، لیبرالیسم و... در ایجاد این بحران، نقش بسزایی دارند. بنابراین افزایش طلاق، تجاوز به عنف، خودکشی، بحران خانواده، سرقت و ناامنی، معلول بحران هویت است.
وی افزود: اگر معیشت مردم حل شود سرقت هم کم میشود؛ البته امر معیشت بیتأثیر نیست، ولی کم نیستند کسانی که صورت خود را با سیلی سرخ میکنند ولی حاضر نیستند مال دیگران را بخورند و سالم زندگی میکنند. از طرف دیگر هستند کسانی که مشکل مالی ندارند ولی در شغل خود امانتدار نیستند و مال حرام را به زندگیشان وارد میکنند. فقر معنویت زمینهساز بسیاری از این آسیبهاست. اگر کسی مؤمن و با معنویت باشد حتی نمیتواند تصور کند که به دیگری آزار برساند، حتی آسیب به محیطزیست و حیوانات را هم تاب نمیآورد.
استاد حکمت و فلسفه گفت: معنویتداری چارچوب بینشی، کنشی و انگیزشی است. کمترین تأثیر معنویت، آرامش است. اکنون غربیها به هند میروند و چند ماه به آیین بودیسم میپیوندند تا از دنیای مدرن و بیخداییاش دور شوند. انواع فرقههای نوظهور عمدتاً بیخدا هستند. ما انسانهای مدعی عقل باید بپذیریم که خداوند سبحان که خالق ماست، بهتر از ما میداند راه سلوک به سمت معنویت چیست. پس چرا باید برخی تجارب تلخ دیگران را مجدد تجربه کنیم. معنویتهای نوظهور قصد دارند مشکلات دنیای ما را حل کنند ولی انسان تا آخرتاندیش نباشد و عقل معاد نداشته باشد کاری از پیش نمیبرد. البته او تصریح کرد که این حرف به معنای نفی عقل معاش نیست و اسلام «عقل معاش و تجربهاندیش را در کنار عقل معاد و آخرتاندیش مورد تأکید و تأیید قرار میدهد.
خسروپناه تصریح کرد: الگوی حکمرانی معنویت اسلامی در جامعه نداریم یعنی اینکه بدانیم با چه فرایندی سیاستگذاری، تنظیمگری و تصدیگری تربیت معنوی را در نسل جدید ایجاد کنیم. به همین دلیل ممکن است ناگهان چشم باز کنیم و ببینیم که صدها کتاب در حوزه معنویت نوشته شده اما معنویت در اقشار مختلف جامعه کاهش یافته است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: ما امروز در حل مسائل کشور از جمله معنویت، گرفتار مقالهنویسی شدهایم؛ در حالی که مهم حل مسأله است و حکمرانی یعنی حل مسائل. قصد ندارم کارهای پژوهشی را نادیده بگیرم و زحمات محققان، نویسندگان و نخبگان جامعه را بیاثر بشمارم، ولی همگی باید این دغدغه را داشته باشیم که این حجم از تولیدات علمی چقدر به حل مسائل جامعه منجر میشود. در واقع باید خط اثرگذاری مقالههای علمی را در سیاستگذاریها دنبال کنیم تا منجر به عمل شود و در حد پژوهش باقی نماند.
به گزارش روابط عمومی شورای عالی انقلاب فرهنگی، وی گفت: اگر از من بپرسند که چرا برخی مسائل در کشور حل نمیشود پاسخم این است که به خاطر فقر معنویت است؛ نمیگویم مسؤولانمان افراد کمکار یا بیتقوایی هستند ولی معنویت بیش از اینها به اهتمام ما نیاز دارد. اگر مسؤولان کشور معنویت را در جان خود تقویت کنند قطعاً بر جوانان و مردم هم مؤثر خواهد بود؛ وقتی حاکمان اصلاح شوند، مردم هم اصلاح میشوند. ارتقای معنویت در مشی مسؤولان، به مرام مردم بدل میشود و ما را از بسیاری از بنبستها خارج میکند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: شورای عالی انقلاب فرهنگی مقاله نویسی عبدالحسین خسروپناه دانشگاه پيام نور شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکلهای دانشجویی سازمان سنجش آموزش کشور شورای عالی انقلاب فرهنگی حل مسائل کشور فقر معنویت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۳۶۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خسروپناه: اگر معلم جلوتر از پارادایم فکری دانش آموز حرکت نکند، جا میماند
حجتالاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفتوگو با خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، اظهار کرد: معلمی که دانش امروزش با دانش چند سال گذشته یکی باشد، معلم خوبی نیست. معلم باید لحظه به لحظه حرکت جوهری داشته باشد و به تعبیر ملاصدرا، علم یک حقیقت هویتی و وجودی برای انسان است.
دانلود فیلم اصلی کد ویدیووی سه شاخص معلمی را علم، حلم و اخلاص دانست و گفت: کار معلمی حوصله و صبوری میخواهد، اگر دانش آموز در دوران ابتدایی، معلمان عالم و دارای حلم و صبوری و اخلاص ببیند، دلسوزی معلم را ببیند، در ذهن شان باقی میماند.
معلم با پارادایم فکری دانشآموز باید جلوتر برود
استاد خسروپناه ادامه داد: الان وقتی معلمان دوره ابتدایی خودم را می بینیم، بدون ذرهای تأمل دست معلمهای دوران مدرسهام را می بوسم. اگر معلم با پارادایم فکری دانش آموز یا جلوتر از آن حرکت نکند، جا میماند و نمیتواند با دانشآموز گفتوگو و تعامل داشته باشد. این ربطی به گسست نسلی ندارند. زیست جهان معلم با زیست جهان دانش آموز، معیار فاصله یا عدم فاصله است. هرچه زیست جهان دانش آموزان با زیست جهان معلمان نزدیک تر باشد، گسست کمتر است و هرچه دورتر، گسست بیشتر است. ولو اینکه سن معلم و دانش آموز کم باشد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به زمان تدریس خود، تصریح کرد: در اولین روز تدریس در دانشگاه؛ برای معلمان آموزش و پرورش یک درس داشتم. جالب است که بدانید معلمان دوره ابتدایی بنده در کلاس حضور داشتند. جلسات خوبی هم برگزار شد و این تجربه تدریس برای معلمان آموزش و پرورش تجربه نخست بنده بود.
وی یادآور شد: زمانیکه برای اولین بار برای تدریس به دانشگاه رفتم، سن زیاد نبود و سر کلاس درس برخی از دانش آموزان از من بزرگتر بودند و برایم دشوار بود. چطور می توانستم مسائل را مطرح کنم. در کلاس سوال طراحی می کردم و با طراحی سوال ذهن دانشجویانی که در کلاس بودند، تحریک می شد و پاسخ می دادند و کلاس همراه با مشارکت دانشجویان برگزار می شد. ترم با استقبال خوبی از دانشآموزان مواجه می شد چون ما متکلم وحده نبودیم.
استاد خسروپناه ادامه داد: در اوایل سال بود و سوم راهنمایی بودم. معلم ریاضی آمد و یک معادله یک مجهولی در تابلو نوشت؛ اما من نتوانستم پای تابلو، مسئله را حل کنم. معلم نگاهی کرد و با نگاهش به من گفت که نمی توانی حل کنی؟! این برای من گران تمام شد. این نحوه برخورد معلم در ذهنم باقی ماند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی خاطرنشان کرد: معلم کتک نزد و توهین و دعوا نکرد؛ اما این رفتار دلالت بر این داشت که چرا نمیتوانی معادله یک مجهولی را حل کنی. این ذهن مرا درگیر کرد و من تصمیم گرفتم در ریاضیات و درسهای دیگر کار کنم و در سال سوم راهنمایی درسهای ریاضیات و هندسه را قوی یاد گرفتم که دیگران از من سوال می کردند. بزرگترین معلم که برای من درس آموز بود، آیات عالم بود. تمام طبیعت برای بنده یک کلاس درس است.
انتهای پیام/